این جایگاه مذهبی سبب شد تا مراسم مذهبی به ویژه مراسم عزاداری سید و سالار شهیدان، در دشت ورامین، شامل شهرستان های ورامین، پیشوا، قرچک و پاکدشت، از قدمت تاریخی قابل ملاحظه ای برخوردار باشد.
مراسمی به شکوه عشق به اهل بیت
دشت ورامین(شامل شهرستان های فعلی ورامین، پیشوا، پاکدشت و قرچک) به لحاظ جایگاه برگزاری مراسم مذهبی از جمله ماههای محرم و صفر از موقعیت ویژه ای همواره برخوردار بوده است که به لحاظ قدمت تاریخی نیز برگزاری مراسم ماه محرم در آن از تاریخچه غنی برخوردار است، برخی این جایگاه ویژه مذهبی دشت ورامین و ری را به دلیل حضور «ابوالحسن محمدبن جهز اسدی» از نمایندگان نواب اربعه حضرت مهدی(عج) در زمان غیبت صغری می دانند و نفوذ تشیع در این منطقه از قرن چهارم به بعد بیشتر شد، اما شواهد تاریخی از آغاز عزاداری های محرم، از قرن ششم به بعد در این منطقه حکایت دارد.
یکی از آیین های مذهبی دشت ورامین، که قدمت آن را بیش از ۵۰۰ سال دانسته اند، مراسم «بنی اسد» در شهرستان پیشوا است، این مراسم ریشه دار و باشکوه در شکل گیری قیام ۱۵ خرداد ۴۲ و انقلاب اسلامی نیز نقش آفرین بوده است، «بنی اسد» یکی از طوایف عرب بود، پس از واقعه کربلا و در حالی که بدن شهدای گلگون کفن عاشورا، از جمله سید و سالار شهیدان، بر زمین مانده بود، در شب سیزدهم محرم، از منطقه کربلا عبور کرده و از این واقعه با خبر شده و اقدام به دفن پیکر شهدای مظلوم عاشورا کردند.
در این آیین مردمی، هیئات عزاداری و نیز مردم مومن و مذهبی شهرستان های ورامین، پیشوا، قرچک و پاکدشت، روز ۱۲ محرم، از ساعت ۱۱ الی ۱۶ در قالب دسته های سینه زنی و با لباس های عربی، بستن نقاب و شال های سبز به سوی امام زاده جعفر(ع) پیشوا حرکت می کنند و به طور نمادین پیکر شهدای کربلا را در صحن امام زاده به حالت تشییع حمل و سپس دفن می کنند، این مراسم، یکی از مبادی آغاز قیام خونین ۱۵ خرداد مردم دشت ورامین است.
البته اجرای این مراسم در پیشوا، تنها مختص حرم امام زاده جعفر(ع) نیست، بلکه در محله «کهنک» و در آستان مقدس امام زادگان اسحاق و موسی(ع) نیز شاهد برگزاری این آیین کهن هستیم.
در روز «بنی اسد» ، مانند هر سال بازار پیشوا تعطیل بود و این شهر مذهبی که مقام معظم رهبری در وصف آن فرموده اند «پیشوا اساسا مرکز شهادت است.» را حزن و اندوه فرا گرفته بود.
روایت یکی از شاهدان عینی قیام ۱۵ خرداد از مراسم بنی اسد پیشوا
یکی از شاهدان عینی قیام ۱۵ خرداد، در کتاب «بهار سرخ» نوشته علیرضا مهدی زاده و فاطمه امیر همتی، اینچنین نقل می کند که: شب ۱۵ خرداد، به دلیل سرودن شعر درباره فیضیه و خواندن آن در هیئت دستگیر شده و در بازداشتگاه بودم که صبح ۱۵ خرداد با وساطت سید محمدعلی طباطبایی از پاسگاه آزاد شدم و مانند هر سال در مراسم «بنی اسدی» در حسینیه «رحیمی ها» به همراه دیگر مداحان به نوحه خوانی پرداختم، هیئت ها پس از مداحی از حسینیه به سمت بازار رفتند تا از آنجا به حرم امامزاده جعفر(ع) برسند؛ همان اول بازار، حاج عباس رحیمی خبر دستگیری آیت الله خمینی(ره) را به بنده داد، حاج آقا نیری هم به بعضی از آقایان این خبر تکان دهنده را رسانده بود.
تقی اعلایی در خاطرات خود می افزاید: وقتی هیئت ها به چهار سوق رسیدند، طبق عادت هر ساله توقف کردند تا عزاداری و نوحه خوانی کنند، وقتی نوبتم رسید، نوحه خوانی کردم و از جمعیت خواستم تا دو دسته شوند و دسته جلویی تکرار کنند، «حُسَین فی یوم العاشورا فرمود هَل مِن ناصِرا» و دسته بعدی تکرار کنند «دادند جواب این ندا، در فیضیه قُالوا بَلی» ، این نوحه چند بار تکرار شد و با وجود اینکه رئیس ژاندارمری پیشوا، استوار غفاری و چند ژاندارم نیز در مراسم حضور داشتند، هیچ واکنشی نشان ندادند.
هیئت ها همگی به صحن امامزاده جعفر(ع) رسیدند و قرار شد یکی از مداحان پیشکسوت، خبر دستگیری آیت الله آقا روح الله خمینی(ره) را به مردم عزادار اعلام کند؛ مراسم بنی اسدی شروع شد و در هر گوشه از صحن شبیه شهدای کربلا، جنازه ای درست کردند و پشت سر هم آوردند و برای هر کدام نوحه «وای حسین کشته شد» را می خواندند، تا این که آخرین جنازه را که متعلق به سیدالشهدا امام حسین(ع) بود، آوردند مردم عزادار با شور و حال وصف ناپذیری، ناله زده و بر سر و سینه زدند و بقیه اتفاقات از پیشوا تا پل ۱۵ خرداد به وقوع پیوست.
همه عاشقان و دلسوختگان مظلومیت سالار شهیدان، برای هرچه باشکوه برگزارشدن این مراسم کمک می کنند و باید با یک خرد جمعی و بهره گیری از نظرات و پیشنهادات همه افراد نگذاریم این آیین در این منطقه مذهبی کم رنگ شود و عقاید مذهبی و چنین مراسم پر شور و شعوری مورد سهم خواهی قرار گیرد، این مراسم، فقط و فقط متعلق به عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت بوده و تعلق به موقوفه خاص و یا مدیریت خاصی ندارد.
