به گزارش ورامین پرس به نقل ازایرنا ، یکی از مهمترین شاخه های فرعی رودخانه جاجرود که بیش از یکصد هزار هکتار اراضی دشت ورامین را سیراب می کرد ، از میان منطقه ای که آن روزها بخشی از ورامین بود عبور می کرد ، شاخه ای پرآب که طغیان آن مسیر مردم آن زمان به مناطق مختلف از جمله تهران را قطع می کرد.

در اواخر دوره قاجاریه و توسط معمارانی ناشناس ، پلی آجری با دهانه قوسی به طول ۵۰ متر بر روی رودخانه احداث شد ، پلی که به گفته برخی از مورخین احداث آن حدود یکسال به درازا کشید.

این پل تاریخی بارها به دلیل طغیان رودخانه جاجرود تخریب شد و در دوره های قاجاریه ، پهلوی و جمهوری اسلامی چندین بار مرمت شد ، پلی که یکصد سال تنها مسیرعبور مردم دشت ورامین بوده و آن ها را به پایتخت می رساند.

پل باقرآباد در ۱۵ خرداد سال ۴۲ شاهد به خاک و خون کشیده شدن جوانان و مردانی کفن پوش از دشت ورامین بود که به خاطر دفاع از مرجعیت شیعه ، جان خود را تقدیم اسلام کردند ، واقعه ای تاریخی که پایه های رژیم منحوس پهلوی را به لرزه در آورد و موجبات فروپاشی آن را فراهم کرد.

۱۵ خرداد سال ۴۲ ، مصادف با۱۲ محرم ، سومین روز شهادت امام حسین (ع) ویاران با وفای ایشان است ، مردم پیشوا در صحن مطهر امامزاده جعفر(ع) در حال مراسم عزاداری و برپایی آئین سنتی بنی اسد می باشند که خبر دستگیری امام خمینی (ره) بین عزاداران پخش می شود و صدای عزاداری به همهمه تبدیل می شود.

همزمان با آگاهی مردم پیشوا از دستگیری امام ، مردم روستای محمدآباد عرب ها نیز خبر دستگیری امام را شنیده و پای پیاده عزم حرکت به سمت تهران می کنند بدون اطلاع از این که مردم پیشوا نیز کفن بر تن کرده و قصد حرکت به سمت تهران را دارند ، مسیری ۴۵ کیلومتری که قرار است پای پیاده طی شود.

مردم پیشوا در طول مسیر افراد دیگری را نیز با خود همراه می کنند و مردم ورامین نیز که از حرکت آن ها مطلع شده اند ، کفن بر تن کرده و با جمع همراه می شوند و در غروب ۱۵ خرداد ، همراه با مردم روستای محمدآباد به منطقه باقرآباد که از اراضی کشاورزی وسیعی برخوردار بود می رسند ، منطقه ای که فقط یک پل قدیمی و یک پاسگاه در آن وجود داشت.

عوامل رژیم ستم شاهی که از حرکت کفن پوشان مطلع شده بودند از قبل مسلسل ها را بر روی پل باقرآباد مستقر کرده بودند و تعداد زیادی از نیروهای خود را به حالت آماده باش قرار داده بودند.

کفن پوشان که بیش از ۲۵ کیلومتر پیاده راه آمده بودند با وجود هشدارهایی که سوی سرهنگ بهزادی به آنان می داد به حرکت خود ادامه دادند ، که در این هنگام با گلوله های دژخیمان ستم شاهی به خاک و خون کشیده می شوند.

در محل وقوع این حادثه چاه ها و قنوات بسیاری وجود داشته ، بسیاری از افراد در هنگام فرار داخل چاه ها افتادند و برخی نیز برای نجات خود ، در قنات ها مخفی شدند ، به این دلیل آمار دقیقی از تعداد شهیدان این واقعه تاریخی در ورامین وجود ندارد.

در این قیام هفت نفر از بهترین جوانان دشت ورامین تنهابه جرم حمایت از مرجعیت به خاک و خون کشیده شدند ولی با خون خود درخت نوپای انقلاب را آبیاری کردند.

شهید سید مرتضی طباطبایی رفیعی اولین کسی است که خبر دستگیری امام خمینی را به شهر ورامین و روستای محمد آباد رساند و می توان وی را به عنوان اولین کسی نام برد که پیام آور قیام ۱۵ خرداد مردم ورامین شد.

وی در سال ۱۳۰۸ در روستای محمد آباد به دنیا آمد و ثمره زندگی وی چهار فرزند به نامهای حسن ، حسین ، محسن و زینب است .

این شهید بزرگوار در حادثه فیضیه در فروردین سال ۴۲ در قم حضور داشت و به دست کماندوهای رژیم سخت مجروح شده بود.

وی در غروب ۱۵ خرداد در پل باقرآباد به شهادت رسید و جنازه وی به همراه دیگر شهدا توسط نظامیان به مسکر آباد منتقل و غریبانه به خاک سپرده شد.

شهید عزت الله رجبی در سال ۱۳۱۲ در روستای سناردک از توابع شهر ورامین به دنیا آمد و ثمره زندگیش پسری به نام علی می باشد. .

وی به همراه دیگر همرزمانش در صف اول قیام کنندگان ورامینی حضور داشت و در تیراندازی رژیم در پل باقرآباد به شهادت رسید.

پیکر این شهید بزرگوار نیز در گورستان مسکر آباد به خاک سپرده شد.

شهیدˈامیر هوشنگ معصومشاهیˈدر سال ۱۳۱۴ در شهر ورامین به دنیا آمد و از همان در طول زندگی پربرکتش همواره سعی در رفع مشکل مردم داشت .

وی اولین شهید قیام ۱۵ خرداد مردم ورامین است که با اصابت گلوله به قلبش و در آغوش برادرش به شهادت رسید .

مدفن این شهید بزرگوار نیزگورستان مسکرآباد است .

شهید جعفر عرب مقصودی در سال ۱۳۱۴ در روستای محمد آباد دیده به جهان گشود، و ثمره زندگی این شهید بزگوار پنج فرزند به نامهای داود، محمد رضا،علی ،فاطمه وزهرا می باشد .

وی از دوستان شهید طباطبایی است که در این قیام از ناحیه پا مورد اصابت گلوله قرار گرفت و پس از بازداشت به جهت عدم رسیدگی در بازداشتگاه به کزار مبتلا شد و در بیمارستان فیروزآبادی به شهادت رسید و پیکر پاکش در مکانی نامعلوم به خاک سپرده شد که هنوز نیز از مزار این شهید اثری وجود ندارد.

شهید مسیب مهابادی در سال ۱۲۹۴ در روستای قلعه نو کهنک ورامین به دنیا آمد و دارای چهار فرزند به نامهای حسن ، حسین ، عباس و زینب می باشد .

وی در غروب ۱۵ خرداد در پل باقرآباد به شهادت رسید و پیکر مطهرش در گورستان مسکر آباد به خاک سپرده شده است .

شهید ابوالقاسم اردستانی در سال ۱۳۱۳ در روستای کهنک به دنیا آمد و ثمره زندگی پر باراین شهید سه فرزند به نامهای اکبر ، علی اصغر و کبری می باشد .

وی از مداحان اهل بیت عصمت و طهارت بود که در طول مسیر نیز به نوحه سرایی برای سید و سالار شهیدان میپرداخت .

پیکر پاک این شهید نیز همراه دیگر همرزمانش در گورستان مسکر آباد به خاک سپرده شد .

شهید حسن خانی در سال ۱۳۱۸ در روستای جعفر آباد اخوان از توابع ورامین چشم به جهان گشود.

از این شهید بزرگوار دختری به نام معصومه به یادگار مانده که در زمان شهادت پدر تنها شش ماه داشت .

خانواده شهید خانی تا شش سال پس از قیام خونین ۱۵ خرداد سال ۴۲ بر این باور بودند که وی زنده است و در زندان به سر می برد ، همسرش بارها به تهران رفت و دنبالش وی گشت ولی پس از شش سال لباس خونین همسرش را برایش آوردند و این لباس در روستای جعفر آباد اخوان به یادگار به خاک سپرده شد

از این شهید بزرگوار که غریبانه در غروب ۱۵ خرداد سال ۴۲ در خون خود غلطید جسدی به دست نیامد و ظاهرا همراه دیگر شهدای این روز در گورستان مسکر آباد به خاک سپرده شده است.

شهیدان ۱۵ خرداد غریبانه به شهادت رسیدند و غریبانه به خاک سپرده شدند ، برایشان مراسمی گرفته نشد ، هزینه تیرهایی که عوامل رژیم ستم شاهای بربدن مطهرشان نشاندند از خانواده آنها گرفته شد ، اجازه ندادند که خانواده آنان لباس عزا برتن کنند و تا سال ها خانواده آنان مورد آزار و اذیت رژیم شاه قرار داشتند.